Ο Ασφόδελος. Το αγριολούλουδο τ' Απρίλη.

Ο ασφόδελος. Το αγριολούλουδο τ' Απρίλη.

Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση είναι οιωνός για την χρονιά.

Όταν το μακρύ στέλεχος είναι στραβό, λένε ότι θα πάει κακά η χρονιά.

Στη περίπτωση μας είναι ίσιο, άρα η χρονιά θα πάει καλά.

Στα παλιότερα χρόνια τα παιδιά κατασκεύαζαν ανεμόμυλους από τον ασφόδελο.

Στην Κέρκυρα η κοινή ονομασία είναι ασπέρδουκλας.

Πηγή : Αθανασία Συργκάνη, Δασοπόνος.

Μαρία Ζερβού

Ασπέρδουκλα τον ξέραμε και μεις .Εμείς πριν ανθίσουν παίζαμε κρεοπωλείο αυτά ήταν τα αρνάκια μας και πουλάγαμε τα κεφαλάκια!!!Κόβαμε το μίσχο στα δύο βάζαμε ένα ξύλο ανάμεσα και τα κρεμαγαμε στο τσιγγέλι με (το άνθος) το κεφάλι προς τα κάτω !!!!Η Εφευρετικότητα σε όλο της το μεγαλείο!!!Που παιγνίδια να αγοράσουμε !!!!

Cali Doxiadis

Ασφόδελος είναι η αρχαία ελληνική λέξη και χρησιμεύει και σήμερα με το ασφοδίλι του ποιητή. Τοπικές ονομασίες συνυπάρχουν πολλές σε μια πλούσια γλώσσα σαν την δικιά μας …δεν είναι αλλαγές.

Kostas Vasilakos

Στην Καρδίτσα τις λέμε λαμπαδούλες, επειδή

είναι ίσες... σαν λαμπάδες!!!

Όταν είμασταν στο δημοτικό....

το καλοκαίρι πηγαίναμε στο λιβάδι, όταν ξεραίνονταν (το μπουρδένι, έτσι το λέγαμε) τα μαζεύαμε για προσάναμμα!!!

Κι εμείς κάναμε διάφορα παιχνίδια με τις ξερές λαμπαδούλες ή μπουρδένια!!!!!

Δώρα Μαρκάτου

Στην Κεφαλονιά σφερδούγκλι

Παραδοσιακή γυναικεία φορεσιά του βόρειου συγκροτήματος Κέρκυρας

Η φωτογραφία της νεαρής Κερκυραίας από το χωριό Επίσκεψη, του 1952, αποτυπώνει με αυθεντικό τρόπο την γυναικεία παραδοσιακή φορεσιά του βορείου συγκροτήματος της Κέρκυρας. 

Αντί για τον γνωστό ντορκό ή τορκό ή αλλιώς κεφαλόδεσμο που φορούσαν οι γυναίκες της Μέσης Κέρκυρας, οι γυναίκες στον βορρά φόραγαν ένα άσπρο μαντίλι στο κεφάλι. 

Η άσπρη μπουστίνα πάνω στην οποία φορούσαν τα χρυσαφικά τους - καδένες, σπίλες, στηθοβελόνες- καθώς και  το πεσελί είναι κοινά στοιχεία με αυτήν της Μέσης.

Το ροκέτο είναι απλό και σε μαύρο χρώμα. 

Η ομορφιά και η χάρη σε όλο της το μεγαλείο.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από την καθηγήτρια κυρία Καρλόττα Μαρόλλα

 

Βίλα Μπιμπέλη- Καστέλλο

 

Χριστούγεννα στο μουσείο - φωτογραφικό υλικό εκδήλωσης

Η Αναστασία Ιωακειμίδου διαβάζει
 χριστουγεννιάτικες ιστορίες.

Η μικρή Μαρία στολίζει το δικό της δέντρο.

Η Στεφανία Μαυρωνά συναγωνίζεται
με τους μικρούς μας φίλους
στη ζωγραφική.

Ο πιο μικρός μας φίλος.
Αρνήθηκε να μπει στην πιλοπίθα, καναβέτα 

Στεφανία Μαυρωνά, Φώντας Αλαμάνος, Αναστασία Ιωακειμίδου.

Και οι παππούδες παρόντες.

Νέες ενημερωτικές πινακίδες

Οι νέες ενημερωτικές πινακίδες του μουσείου μας. 

Μια εξαιρετική εργασία της επιστημονικής διευθύντριας της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Κέρκυρας,  Στεφανίας Μαυρωνάς.

Κατασκευασμένες από λεπτό pvc ώστε να μην έχουν  πρόβλημα από την υγρασία. Λιτές και σε χρωματικούς τόνους ώστε να ταιριάζουν με το περιβάλλον, προσφέρουν βασικές πληροφορίες στα ελληνικά και στα αγγλικά.

Ένα ακόμη βήμα για την αναβάθμιση του μουσείου.

Το επόμενο βήμα θα είναι νέες ενημερωτικές καρτέλες για ιδιαίτερα αντικείμενα - εκθέματα. 

Είσοδος μουσείου

Κουζίνα

Αργαλειός

Η γωνιά του τσαγκάρη 

Η γωνιά του τσαγκάρη 

Παπυρέλα

Τραπεζαρία

Κρεβατοκάμαρα

   

Μέτρα και σταθμά

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΙΝΑΡΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940

Απόσπασμα από το βιβλίο του Στέλιου Φ. Γραμμένου " Ανάμεσα Κουκουρίτσας και Άκλερης" . Βιωματική περιγραφή.

Τραυματίες του Αλβανικού μετώπου έξω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου Σιναράδων.
Δωρεά στο Λαογραφικό Μουσείο Σιναράδων "Νίκος Πακτίτης" : Γιώργος Χ. Σουρτζίνος.

Tρεις Εκκλησίες του χωριού μας, του Αγίου Νικολάου, της Παναγίας και του Εσταυρωμένου, μεταβλήθηκαν, για λίγο διάστημα, προσωρινά έστω, από “Οίκοι του Θεού” σ΄ ένα άλλο είδος Οίκων, μέσα στους οποίους δεν συναθροίζονταν πλέον οι χωριανοί μας για να λειτουργηθούν, αλλά στεγάζονταν οι τραυματισμένοι στρατιώτες μας του Αλβανικού Μετώπου κατά τον πόλεμο του 1940-1941 και που τις ψαλμωδίες και τους ήχους, είχαν αντικαταστήσει οι φωνές του πόνου των τραυματισμένων εκείνων Ηρώων μας και τα παρήγορα λόγια των αδελφών νοσοκόμων. Οι τρεις αυτές μεγαλύτερες Εκκλησίες του χωριού μας μεταβλήθηκαν προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι επιτακτικές ανάγκες της εποχής εκείνης, ως ελαχίστη προσφορά προς τον Ελληνικό Στρατό που αγωνιζόταν τότε σκληρά στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας για την τιμή και την ελευθερία της Πατρίδας μας, σε νοσοκομειακές αίθουσες νοσηλείας, μέσα στις οποίες στεγάζονταν οι τραυματισμένοι μας φαντάροι που μεταφερόταν εδώ από το μέτωπο. Τα υπάρχοντα τότε νοσοκομεία, της πόλεως και του Αχιλλείου, το οποίο και αυτό τότε είχε μετατραπεί σε νοσοκομείο, δεν επαρκούσαν και έτσι συνεστήθηκε από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό στο χωριό μας κι ένα τρίτο νοσοκομείο, που το μεν χειρουργείο του στεγαζόταν στο ισόγειο της βίλλας του Βασιλάκη, που σήμερα λειτουργεί σαν τουριστικό ξενοδοχείο, τα δεν θεραπευτήριά του μέσα στα οποία γίνονταν η νοσηλεία των χειρουργημένων στρατιωτών, στις τρεις πιο πάνω εκκλησίες μας. Στο νοσοκομείο αυτό του χωριού μας, στέλνονταν κυρίως στρατιώτες μας που είχαν προσβληθεί από κρυοπαγήματα και είχαν ανάγκη χειρουργικών επεμβάσεων, οι οποίες ως τελική κατάληξη είχαν, τις περισσότερες φορές τον ακρωτηριασμό του ενός ή και των δύο άκρων. Όλο το χωριό την περίοδο εκείνη, όπως ήταν φυσικό ζούσε στο κλίμα των ημερών. Οι καθημερινές συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από τον πόλεμο. Τα νέα του μετώπου κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα, όπως τα στρατιωτικά αυτοκίνητα με τις χαρακτηριστικές επεμβάσεις στα φανάρια τους για συσκότιση, πηγαινοερχόταν καθημερινά μεταφέροντας τραυματίες και εφόδια. Η μοναδική εκκλησία που επέμεινα στην θρησκευτική λατρεία των χωριανών μας την περίοδο εκείνη, ήταν η μικρή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στον ομώνυμη γειτονιά, όπου εκεί και μόνον τελούνταν όλες οι λειτουργίες με πάνδημη βέβαια τη συμμετοχή και που γι αυτό δεν χωρούσε όλους μέσα και γέμιζε από κόσμο και το προαύλιο. Την ημέρα μόνον των Χριστουγέννων του ΄40 ήχησαν ξανά, ύστερα από πολύ καιρό οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου, καλώντας στη Θεία Λειτουργία της ημέρας εκείνης. Όπως ήταν φυσικό οι χωριανοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και κατέκλυσαν την εκκλησία τους. Ήταν όμως μια λειτουργία που τελέστηκε σ΄ ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό, με τις σειρές των κρεβατιών ανάμεσα σε τρία επίπεδα που πολλές φορές εμπόδιζαν τη θέα προς τα εικονίσματα και τους τραυματισμένους στρατιώτες μας πάνω σ΄ αυτά καθιστούς ή ξαπλωμένους, να εισπράττουν την ανταπόκριση της ευγνωμοσύνης μας με τα πονεμένα αλλά και περήφανα βλέμματά τους.

Εκεί μέσα την ημέρα εκείνη το “Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει…”, έπαιρνε ένα ξεχωριστό νόημα, που σημάδευε κατ΄ ευθείαν το νου και την καρδιά και γεννούσε πρωτόγνωρα συναισθήματα που ο χρόνος μέχρι και σήμερα δεν τα έχει σβήσει. Όπως δεν έχει σβήσει και τις σεβάσμιες μορφές των ταπεινών ιερωμένων της εποχής εκείνης που διακονούσαν με τον καλύτερο τρόπο το λειτούργημά τους. 

Ο παπά - "Γαρδέλης": Παναγιώτης Δουκάκης.

Του παπα- Γαρδέλη ιδιαίτερα προβάλει στη μνήμη μας η μορφή με το φωτοστέφανο της πατριδολατρίας και της γενναιότητας. Ήταν αυτός που αργότερα, εκφράζοντας το κοινό αίσθημα, τολμούσε, διακινδυνεύοντας στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, παρά την έντονη παρουσία του εχθρού παντού, να δέεται με όλο το παλμό της γέρικης φωνής του, στην πιο κορυφαία συνάθροιση της εποχής εκείνης, στην “Παράκληση- δέηση” που γίνεται στον Εσταυρωμένο κατά την Λιτανεία της Δεύτερης μέρας του Πάσχα και “Υπέρ της απελευθερώσεως του ευσεβούς ημών έθνους” και γέμιζαν τα μάτια και οι καρδιές ελπίδα.

Τραυματίες του Αλβανικού μετώπου έξω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου Σιναράδων.
Δωρεά στο Λαογραφικό Μουσείο Σιναράδων "Νίκος Πακτίτης" : Γιώργος Χ. Σουρτζίνος.

Επιμέλεια ανάρτησης: Φώντας Αλαμάνος

Δωρεά στολής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Σήμερα 13 Οκτωβρίου 2023 τοποθετήθηκε στον όροφο του κτιρίου του Ιονίου Πανεπιστημίου (πρώην Ιόνιος Ακαδημία) η δωρεά του κυρίου Γιώργου Σουρτζίνου.

Μια αυθεντική νυφιάτικη φορεσιά της νότιας Κέρκυρας από το χωριό Χλωμός του 1902.

Στην φωτογραφία από αριστερά προς τα δεξιά. Φώντας Αλαμάνος πρόεδρος Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Κέρκυρας " Νίκος Πακτίτης", ο συλλέκτης - δωρητής Γιώργος Σουρτζίνος, Σταύρος Βλίζος αναπληρωτής καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου, διευθυντής πανεπιστημιακού μουσείου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πατέρα Σπυρίδωνα Κούραση εφημέριο Σιναράδων για την βοήθεια και αμέριστη συμπαράσταση.

10η Χρονιά παραδοσιακών χορών και τραγουδιού απ΄ όλη την Ελλάδα

 

ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΟ

Ανάμεσα στα αντικείμενα της προσωπικής του συλλογής που χάρισε στο μουσείο μας ο κύριος Γιώργος Σουρτζίνος είναι και το γραμμόφωνό του "ηλικίας" 100 ετών απολύτως λειτουργικό.
Το πώς λειτουργεί μας έκανε μάθημα.Το κουρδίζουμε πλήρως με πολλή προσοχή ώστε με ένα κούρδισμα να παίξει το τραγούδι της μιας πλευράς του δίσκου χωρίς να χάνει στο τέλος στροφές.
Οι δίσκοι και αυτοί 100 χρόνων. Πριν τοποθετήσουμε το δίσκο τον καθαρίζουμε με το ειδικό σφουγγάρι.
Βάζουμε μια καινούρια βελόνα (σαν μικρή πρόκα) στην υποδοχή της κεφαλής.
Τοποθετούμε το δίσκο στο πλατό και ανοίγουμε το γραμμόφωνο ώστε ο δίσκος να περιστρέφεται. Με πολύ απαλό τρόπο τοποθετούμε την κεφαλή με την βελόνα πάνω στο δίσκο και αμέσως ακούγεται το τραγούδι.
Για κάθε τραγούδι που θέλουμε να ακούσουμε επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία. Το σωστό είναι για κάθε τραγούδι να αλλάζουμε βελόνα.
Το τελευταίο μαγαζί που πουλούσε βελόνες και επισκεύαζε γραμμόφωνα υπήρχε στην Εβραϊκή μέχρι το 1985 σύμφωνα με την μαρτυρία του κύριου Γιώργου.

          

ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΣΙΝΑΡΑΔΩΝ

1) Ο Περικλής Αντωνίου Αλαμάνος ήταν επί πολλά χρόνια δήμαρχος Μεσοχωριτών και βουλευτής Κερκύρας (επαρχίας Μέσης). Πολιτικός φίλος του Θεοτόκη εκλέχθηκε στη Βουλή το 1902. Είχε παντρευτεί την Ελένη Μιζότερα, κόρη του Σπυρίδωνος Νικολάου Μιζότερα με κτηματική περιουσία στην περιοχή Συναράδες, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά τον Αντώνιο που παντρεύτηκε την Ερμηνία Ν. Φερεντίνου το 1907, τον Σπυρίδωνα, που γεννήθηκε το 1869 και ήταν συμβολαιογράφος Κέρκυρας (υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στην Αστυνομία Ιθάκης το 1897 και στο Σταθμό Διαμετακομίσεως Αγρινίου το 1912) και τον Κωνσταντίνο. Ο Περικλής Αλαμάνος πέθανε από συγκοπή καρδιάς στις 9 Ιουλίου 1903, μόλις είχε αποβιβαστεί από το ατμόπλοιο που τον μετέφερε μαζί με άλλους βουλευτές από τον Πειραιά στην Κέρκυρα.

2) Ο Κωνσταντίνος Αλαμάνος, γιος του Πέτρου, ήταν δικηγόρος και βουλευτής Κέρκυρας (1902,1904). Είχε εκλεγεί το 1902 στη θέση του Σ.Χυτήρη και το 1903 στη θέση του αποβιώσαντος πατέρα του. Σύμφωνα με τα τεκμήρια του αρχείου ήταν γραμματέας της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας (1898), ιδρυτής του Δραματικού Συλλόγου (1898), μέλος του Ωδικού Συλλόγου, μέλος της Ελληνικής Γεωργικής Εταιρίας (1902), σύμβουλος διοικήσεως του Φιλαθλητικού Συλλόγου (1904) και δημοτικός σύμβουλος Κέρκυρας (1917). Λάμβανε μέρος σε μουσικές εκδηλώσεις και ήταν φίλος και θερμός υποστηρικτής της Ουρανίας Νικόδημου Ζαβιτσιάνου, το γένος Σδριν.

3) Σπυρίδων Αλαμάνος Φέστας, γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εξελέγη Βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Μέσης) το 1881 και συμμετείχε στην Θ’ Περίοδο από 20/12/1881 μέχρι 11/02/1881, στην Ι΄Περίοδο από 07/04/1985 μέχρι 06/11/1886 και στην  ΙΑ’ Περίοδο από 04/01/1887 μέχρι 7/08/1890.

 

4) Βασιλάκης Νικόλαος (1832-1904) και Βασιλάκης Κωνσταντίνος(1857-1906)

γιοι του Ηλία Βασιλάκη ο οποίος διατέλεσε έπαρχος Μέσης Κέρκυρας. 

Ο Νικόλαος δεν άφησε απογόνους.

Ο Κωνσταντίνος άφησε απογόνους τον Αλέξανδρο(1892-1983) και τον Αθανάσιο(1897-1971) πιο γνωστός ως Άθως.

Ο Άθως υπήρξε σπουδαίος πιανίστας με διεθνή φήμη.

Ο Αλέξανδρος τελευταίος της φεουδαρχικής οικογένειας Βασιλάκη - κατοικία τους η περίφημη Βίλα Βασιλάκη στο χωριό Σιναράδες - δεν άφησε απογόνους όπως και ο αδερφός του παρ΄ ότι είχε παντρευτεί τη Σοφία, κόρη του μεγαλοβιομήχανου της Κέρκυρας Αλέξανδρου Δεσύλλα.

 

Βιβλιογραφία - Πηγές:

1.Κωνσταντίνου. Δ. Καραμούτσου: Κερκυραϊκές Αρχοντικές Αγροικίες Δήμου Παρελίων. 

2.Δημήτρης Ρεπούλιος, ιστορικός ερευνητής    https://www.vouleftes-kerkyras.com/-----------------

 3.Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (ΕΛΙΑ- ΜΙΕΤ       https://greekarchivesinventory.gak.gr/index.php/9tzw-kahr-cqfr

Έρευνα- φωτογραφία: Φώντας Αλαμάνος, δάσκαλος - πρόεδρος Ι.Λ.Ε.Κ 

 

Ευχαριστήρια ανακοίνωση

Το Λαογραφικό Μουσείο Σιναράδων "Νίκος Πακτίτης" είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει τον εμπλουτισμό της μουσειακής του έκθεσης με αντικείμενα προσφοράς του κ. Γεώργιου Σουρτζίνου. Ο κ. Σουρτζίνος, από τα ιδρυτικά μέλη της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Κέρκυρας είναι συλλέκτης, συγγραφέας και από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του μουσείου. Τα εκθέματα όπως οι κουρελούδες, οι λάμπες φωτισμού, τα είδη μαγειρικής αλλά και ύφανσης, δύο ραπτομηχανές, το ραδιόφωνο, το γραμμόφωνο και άλλα χρηστικά αντικείμενα σχετίζονται με διάφορες ενότητες του Λαογραφικού μας Μουσείου και έχουν ήδη πάρει τη θέση τους σε αυτό, δίνοντας μία διαφορετική και πιο έγχρωμη νότα στον χώρο.

Τον ευχαριστούμε από καρδιάς.

Λαογραφικό Μουσείο Σιναράδων  "Νίκος Πακτίτης"

Χειροποίητα χαλιά
που δίνουν χρώμα στην κρεβατοκάμαρα.

Δύο ραπτομηχανές, μια μπάντα κορνιζαρισμένη και ένας καθρέφτης
στο χώρο της κρεβατοκάμαρας.

Συλλογή έξι φωτιστικών λαμπών στο χώρο της κρεβατοκάμαρας.

Γραμμόφωνο με δίσκους ODEON, ραδιόφωνο, φωτογραφική μηχανή
στο χώρο της τραπεζαρίας.

Συλλογή σερβίτσιων δεκαετίας 1950
στο χώρο της τραπεζαρίας.

Συλλογή σχεδίων Κερκυραΐκών
 πορτονιών, αυλόπορτων και καμινάδων
στο χώρο του 1ου ορόφου.

 

Σκεύη μαγειρικής από χαλκό
σε άριστη κατάσταση στο χώρο της κουζίνας.

Συλλογή αντικειμένων για χρήση νερού και κρασιού 

στο χώρο της κουζίνας.